Της νιότης είχαν τη χαρά στα χέρια ένα λουλούδι,
έπεσαν για τη Λευτεριά και γίνανε τραγούδι.
Μες στο σχολείο κλείστηκαν με θάρρος και ελπίδα
και τη ζωή τους έδωσαν για ελεύθερη πατρίδα.
Η μόρφωση κι η Λευτεριά μαζί τους ζωντανεύει
και πάντα τους θυμόμαστε στις 17 Νοέμβρη.
Σήμερα μιλήσαμε ξανά για τη σημασία
της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Έπειτα φτιάξαμε μικρά έργα τέχνης
που αποτίουν ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας,
φινιρίζοντάς τα με ένα κόκκινο γαρύφαλλο,
σύμβολο αγάπης και ελπίδας.
Ξεκινήσαμε κόβοντας και κολλώντας
σ΄ ένα κομμάτι χαρτί
τα λόγια του τραγουδιού
και εικόνες από το Πολυτεχνείο
που επιλέξαμε από το διαδίκτυο.
Στη συνέχεια το χρωμάτισαν με γαλάζια νερομπογιά
κι όταν στέγνωσε...
κολλήσαμε το γαρύφαλλο.
Έτοιμο!
Σαν σήμερα, Αθήνα 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά, με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια.
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, -
Ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
Αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
Έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, -
πως μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
Γιαννης Ριτσος
το μπόι, το βήμα και η παλάμη του ανθρώπου;
Γιαννης Ριτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου